Helaas kwam het helemaal anders. Op een avond in 1962 werd je ziek met de mazelen. Je was toen net zeven jaar oud. Je kreeg encefalitis en overleefde deze kinderziekte niet. Je ouders waren beiden gebroken van verdriet. Toen in Groot-Brittannië het mazelen-bof-rubellavaccin op de markt kwam, vertelde jouw vader daarom jouw verhaal (*). Hij wilde andere ouders het leed besparen dat hijzelf had moeten ondergaan.

Het spijt me, Olivia, dat ik je moet vertellen dat er in 2019 nog steeds kinderen overlijden aan de mazelen. Ik hoor je al denken dat dit alleen in ontwikkelingslanden gebeurt, waar er misschien onvoldoende vaccins beschikbaar zijn, waar oorlog en armoede de vaccinatiecampagnes in de weg staan. Het eerste overlijden door de mazelen in Frankrijk in 2019 is echter al een feit. Ook hier in Brussel duiken er weer gevallen van de mazelen op. Ondanks dat we in het Westen over voldoende middelen beschikken om alle kinderen te vaccineren, lukt dit ons niet. We blijven aanbotsen tegen zinloze ziekten.

Crimineel zijn ook de artsen die kinderen bewust niet vaccineren

Waaraan dit ligt, Olivia? Enerzijds zijn er de gemiste kansen: kinderen die bijvoorbeeld moeten verhuizen van het ene land naar het andere glippen gemakkelijk door de mazen van het net. Ook kinderen die langdurig ernstig ziek zijn, durven soms te ontsnappen aan onze aandacht. Als arts proberen we hier uiteraard bedacht op te zijn en sturen we bij waar nodig. Anderzijds heb je een groter wordende groep van vergooide kansen: ouders die hun kinderen bewust niet laten vaccineren. Ze denken het beste te doen voor hun kind, en verhogen zo het risico op het ergste.

"Bijna misdadig" noemde je vader dit gedrag in 1988. Vaak zijn ouders echter eerder misleid dan misdadig. Crimineel is het verspreiden van desinformatie over vaccins. Crimineel zijn ook de artsen die kinderen bewust niet vaccineren. Tegen beide criminelen zal ik me blijven verzetten, dat beloof ik jou, beste Olivia.

(*) Roald Dahl schreef in 1988 het pamflet Measles: a dangerous illness, waarin hij vertelt over zijn dochter Olivia (https://www.roalddahl.com/roald-dahl/timeline/1960s/november-1962

Helaas kwam het helemaal anders. Op een avond in 1962 werd je ziek met de mazelen. Je was toen net zeven jaar oud. Je kreeg encefalitis en overleefde deze kinderziekte niet. Je ouders waren beiden gebroken van verdriet. Toen in Groot-Brittannië het mazelen-bof-rubellavaccin op de markt kwam, vertelde jouw vader daarom jouw verhaal (*). Hij wilde andere ouders het leed besparen dat hijzelf had moeten ondergaan.Het spijt me, Olivia, dat ik je moet vertellen dat er in 2019 nog steeds kinderen overlijden aan de mazelen. Ik hoor je al denken dat dit alleen in ontwikkelingslanden gebeurt, waar er misschien onvoldoende vaccins beschikbaar zijn, waar oorlog en armoede de vaccinatiecampagnes in de weg staan. Het eerste overlijden door de mazelen in Frankrijk in 2019 is echter al een feit. Ook hier in Brussel duiken er weer gevallen van de mazelen op. Ondanks dat we in het Westen over voldoende middelen beschikken om alle kinderen te vaccineren, lukt dit ons niet. We blijven aanbotsen tegen zinloze ziekten.Waaraan dit ligt, Olivia? Enerzijds zijn er de gemiste kansen: kinderen die bijvoorbeeld moeten verhuizen van het ene land naar het andere glippen gemakkelijk door de mazen van het net. Ook kinderen die langdurig ernstig ziek zijn, durven soms te ontsnappen aan onze aandacht. Als arts proberen we hier uiteraard bedacht op te zijn en sturen we bij waar nodig. Anderzijds heb je een groter wordende groep van vergooide kansen: ouders die hun kinderen bewust niet laten vaccineren. Ze denken het beste te doen voor hun kind, en verhogen zo het risico op het ergste."Bijna misdadig" noemde je vader dit gedrag in 1988. Vaak zijn ouders echter eerder misleid dan misdadig. Crimineel is het verspreiden van desinformatie over vaccins. Crimineel zijn ook de artsen die kinderen bewust niet vaccineren. Tegen beide criminelen zal ik me blijven verzetten, dat beloof ik jou, beste Olivia.