Doel van de schrapsessies is dat zorgaanbieders, zorgverleners, verzekeraars, toezichthouders en beleidsmakers samenzitten om, zoals de term veronderstelt, allerlei overbodige regels in de zorg te schrappen en de administratie te vereenvoudigen. Kees Kraaijeveld begeleidde die sessies en vatte de belangrijkste bevindingen samen in een boek.
Aan de bureaucratie en administratiedruk liggen een zevental oorzaken, zo vertelt hij aanZorgvisie. Naast uiteraard te veel en te gedetailleerde regels, is er een informatieprobleem: zorgverleners missen neutrale en eenduidige informatie over administratieve handelingen. Daarnaast hebben administratieve taken geen uiterste 'houdbaarheidsdatum' en worden ze zelden afgeschaft.
De regels zijn bovendien niet doelmatig: het ontbreekt de zorg aan kostenbewustzijn. Verder is er een toezichtsprobleem: uit angst voor toezichthouders durven zorgverleners niet anders dan te registreren. Wat dan weer kan wijzen op een cultuurprobleem: de cultuur in de zorg is gezagsgetrouw, behoudend, angstig en risicomijdend.
Oplossingen
Als eerste oplossing schrijven de betrokken stakeholders een "strenge zelfbeperking" voor wat het aantal regels betreft.
Daarnaast moeten zorgverleners geïnformeerd worden over hoe regels tot stand komen en hoe ze daarop invloed kunnen uitoefenen. Wat moet wel en niet bij administratieve taken? Leg dat duidelijker uit. De partijen pleiten er ook voor om zorgverleners nauwer te betrekken bij het inrichten van de bureaucratie.
Verder moet er de komende vijf jaar een Chief Deregulation Officer komen in elke raad van bestuur. De frequentie van registraties moet zo laag mogelijk. Bij inspecties moet de mate van 'bureaucratisme' getoetst worden.
Plak een vervaldatum op beleidsmaatregelen. 'Regelaars' moeten ontslagen worden en (opnieuw) aangesteld als (ont)regelaars.
Vooraleer administratieve handelingen te implementeren moeten er kosten-baten-analyses gebeuren.
Toezichtshouders moeten zorgverleners expliciet de toestemming geven om te ontregelen.
Een van de oplossingen voor het cultuurprobleem luidt tot slot: maak van de huidige afvinkcultuur een open aanspreekcultuur.
De beweging '(Ont)regel de zorg' begon als een denktank, opgestart door een groep Nederlandse huisartsen die ijveren voor betere werkomstandigheden voor collega's. Een van hun belangrijkste strijdpunten is het verminderen van "de bureaucratie en administratieve lasten" in de zorg.
Er volgde een manifest en verschillende bijeenkomsten met zorgverzekeraars en patiëntenorganisaties. Maar ondanks de afspraken en de aandacht voor huisartsenzorg in media en politiek, vinden de initiatiefnemers dat het sneller kan. Enter de schrapsessies en de schrapconferentie.