...

Of we geen andere oplossing konden bedenken om operaties te onderwijzen dan wat vandaag gangbaar is? Het was Peter Vanherles chirurg die met zijn vraag de kiemen legde van wat later zou uitgroeien tot het idee van deferred live medical teaching.Een tijd voordien was bij Peter darmkanker vastgesteld. Met zijn arts had hij al vaak gesproken over de mogelijkheden van 360°-video's en virtual reality - Peters dada. "De arts wilde graag zijn kennis delen met collega's van over de hele wereld. Maar over elke operatietechniek een boek schrijven zou telkens pakweg twee jaar in beslag nemen. Dat moest sneller kunnen."Zakenpartners Peter Vanherle en Dirk Brans telden één (de vraag van de arts) en één (hun kennis) op. DLive, een op video gebaseerde opleidingsmodule en app voor chirurgische ingrepen was geboren.Met DLive bieden Peter (CTO) en Dirk (CEO) breedbeeld- en 360°-video-opnames aan die toelaten om een medische ingreep achteraf te (her)bekijken. Daarmee willen ze een alternatief aanbieden op de klassieke opleidingsmethoden. Dirk Brans: "Enerzijds is het belangrijk dat specialisten op een correcte en duidelijke manier uitgelegd krijgen hoe devices moeten gebruikt worden. Anderzijds kunnen chirurgen onze opnames gebruiken om een nieuwe techniek aan hun collega's te tonen of aan te leren, als alternatief op de live surgery. Live surgeries zijn voor de 'onderwijzende' chirurg immers vaak een stresserende bedoening: hij moet opereren en tegelijkertijd uitleg geven of vragen beantwoorden. Daardoor kan hij zich niet optimaal concentreren op de techniek. In Canada is live medical teaching om die redenen verboden, in de VS is dat het geval in de helft van de staten."Doordat er opnamen zijn gemaakt, kan de chirurg achteraf - zonder stress - de ingreep overlopen. En dit voor één persoon, een select groepje of een volle congreszaal. "Je kan de ingreep vanuit verschillende camera's en invalshoeken bekijken, wisselen tussen de camera(beelden) en navigeren in het beeld: naar links, rechts, omhoog en omlaag", vertelt Peter. Bovendien zijn de beelden met 6 tot 12K-resolutie van zeer hoge kwaliteit. "Dat alles maakt het mogelijk een operatie te bekijken als was je er zelf, vanop de eerste lijn, bij. Het is geen kwestie meer van handeling x, of handeling y goed te kunnen zien, het is een en-en-verhaal."Naar een opname kijken laat ook toe dat je kan pauzeren en terugspoelen. Dirk Brans: "Op een congres in Nederland waar onze beelden gebruikt werden, is er zo 15 minuten gediscussieerd over één stilstaand beeld, één welbepaalde handeling van de chirurg. Dat is bij live teaching niet mogelijk - de patiënt ligt daar wel hé. De reacties vanuit het publiek waren er van verwondering: zoiets was tot op heden niet mogelijk."Volgens Dirk Brans en Peter Vanherle kan hun oplossing ook een invloed hebben op de organisatie van congressen. "Om mogelijke sprekers te kunnen uitnodigen, moet je als organisator zicht hebben op wie de autoriteiten zijn in het gebied. Wetenschappelijk onderzoek is een goede graadmeter, maar eerst moet de arts natuurlijk ervaring opbouwen, onderzoeken moeten gepubliceerd geraken... Zo gebeurt het dat nieuwe technieken zes tot zeven jaar nodig hebben vooraleer ze kunnen getoond worden op een congres. Met deferred live medical teaching kan die termijn een stuk ingekort worden."Doordat er opnames beschikbaar zijn, kunnen op het congres ook verschillende cases aan bod komen - nog een verschil met live surgery. "En doordat operaties gefilmd worden door verschillende camera's en vanuit verschillende invalshoeken kan dezelfde beeldenset gebruikt worden voor andere doeleinden, bijvoorbeeld voor de opleiding van een chirurg, anesthesist dan wel verpleegkundige."Voorafgaand aan een operatie, gaan Peter en Dirk zelf de camera's - die volledig autonoom werken - in het OK plaatsen. Samen met de arts hebben ze vooraf overlopen hoe de set-up er precies moet uitzien - "elk OK is anders". Meestal is er een camera die de operatie filmt van bovenaf, een ingepakte camera, een opstaande camera en een 360°-camera. Wat ontwikkeling van hardware - de camera's - betreft, werken Peter en Dirk samen met een spin-off van de universiteit Hasselt. "Doordat we niet afhankelijk zijn van een leverancier, kunnen we op ons eigen tempo werken."Aan een dergelijke geavanceerde oplossing hangt ongetwijfeld een prijskaartje. En belangrijkste vraag: wie bekostigt de camerabeelden? Dirk Brans: "Doorgaans spreken artsen of ziekenhuizen medical devices companies aan. Afhankelijk van het opzet (aantal camera's enz.), varieert de prijsrange, maar die start vanaf 3.000 euro."Momenteel werken Dirk en Peter aan software die het mogelijk moet maken de beelden te analyseren: welk gedeelte van de operatie wordt met welke camera bekeken? Wanneer wordt er gepauzeerd of teruggespoeld? Enzovoort. "Waardevolle informatie die medical devices-bedrijven kunnen gebruiken voor de organisatie van hun opleidingen."