De behandeling van ernstig zieke patiënten en het contact met hun familie heeft emotionele en fysieke gevolgen voor de oncoloog, in het bijzonder voor jonge artsen en artsen in opleiding. De zorgomgeving legt ook een aantal beperkingen op.

Zonder voldoende aandacht voor hun persoonlijk welzijn, lopen (jonge) oncologen het risico van een snelle professionele uitputting - de befaamde burnout. Dit kan ernstige gevolgen hebben, niet enkel voor hen maar ook voor hun patiënten. Onderzoek suggereert dat de meerderheid van de artsen een burnout hebben voor ze hun opleiding afronden. Toch leren clinici tijdens die opleiding slechts zelden hoe belangrijk hun eigen welzijn is en hoe ze dat praktisch in stand kunnen houden. Het is dus belangrijk dat (jonge) artsen leren om de domeinen af te bakenen waar ze het hoogste risico lopen en om de juiste preventieve 'trucs' te ontdekken, vanaf de start van hun carrière.

Veerkracht - het vermogen om zich aan te passen en uitdagingen en stressoren in het leven het hoofd te bieden - is een individuele factor die het risico van burn-out beïn vloedt. Het is geen gave waar je al dan niet over beschikt, maar een instelling die je door ervaring kan aanleren en ontwikkelen.

Veerkracht wil niet zeggen dat je tegenslag ontkent en doet alsof er niets aan de hand is om dan gewoon weer verder te gaan. In tegendeel, het is zeker nodig om gebeurtenissen het hoofd te bieden. Het is een dynamisch proces, min of meer verspreid in de tijd, wat het voor de betrokken persoon mogelijk maakt om zijn moeilijkheden te boven te komen en te groeien als persoon.

We eindigen met het citaat van dokter Boris Cyrulnik, psychiater en psycho-analist, die zijn onderzoek heeft toegespitst op het concept van veerkracht. Hij bevestigt dat 'ongeluk geen lotsbestemming is, het staat niet in de sterrenr geschreven, je kan het altijd te boven komen.'

De behandeling van ernstig zieke patiënten en het contact met hun familie heeft emotionele en fysieke gevolgen voor de oncoloog, in het bijzonder voor jonge artsen en artsen in opleiding. De zorgomgeving legt ook een aantal beperkingen op.Zonder voldoende aandacht voor hun persoonlijk welzijn, lopen (jonge) oncologen het risico van een snelle professionele uitputting - de befaamde burnout. Dit kan ernstige gevolgen hebben, niet enkel voor hen maar ook voor hun patiënten. Onderzoek suggereert dat de meerderheid van de artsen een burnout hebben voor ze hun opleiding afronden. Toch leren clinici tijdens die opleiding slechts zelden hoe belangrijk hun eigen welzijn is en hoe ze dat praktisch in stand kunnen houden. Het is dus belangrijk dat (jonge) artsen leren om de domeinen af te bakenen waar ze het hoogste risico lopen en om de juiste preventieve 'trucs' te ontdekken, vanaf de start van hun carrière.Veerkracht - het vermogen om zich aan te passen en uitdagingen en stressoren in het leven het hoofd te bieden - is een individuele factor die het risico van burn-out beïn vloedt. Het is geen gave waar je al dan niet over beschikt, maar een instelling die je door ervaring kan aanleren en ontwikkelen.Veerkracht wil niet zeggen dat je tegenslag ontkent en doet alsof er niets aan de hand is om dan gewoon weer verder te gaan. In tegendeel, het is zeker nodig om gebeurtenissen het hoofd te bieden. Het is een dynamisch proces, min of meer verspreid in de tijd, wat het voor de betrokken persoon mogelijk maakt om zijn moeilijkheden te boven te komen en te groeien als persoon.We eindigen met het citaat van dokter Boris Cyrulnik, psychiater en psycho-analist, die zijn onderzoek heeft toegespitst op het concept van veerkracht. Hij bevestigt dat 'ongeluk geen lotsbestemming is, het staat niet in de sterrenr geschreven, je kan het altijd te boven komen.'