De Nobelprijs voor Geneeskunde is zopas uitgereikt aan James Allison en Tasuku Honjo. Beiden werkten in het onderzoek naar kanker op één domein: de natuurlijke immuunrespons van het lichaam op kwaadaardige tumoren.
Het lichaam ontwikkelt een natuurlijke afweer tegen tumoren. Dit komt tot stand op een klassieke manier, met name: dendritische cellen bieden T-lymfocyten tumorantigenen aan. Nu beperkt het contact tussen beide celtypen zich niet tot een interactie tussen het tumorantigeen en de specifieke receptor daarvoor op de T-lymfocyt.
T-lymfocyten beschikken immers ook over remmende mechanismen, om hun respons op antigenen te beperken. De remming wordt gemedieerd door twee transmembraaneiwitten, met name CTLA-4 en PD-1. Als CTLA-4 van de T-lymfocyt bindt aan de receptoren CD80 en CD86 van dendritische cel, wordt de T-celactivatie geremd. Hetzelfde gebeurt als PD-1 van de T-lymfocyt in interactie treedt met PD-L1 en PD-L2 van de dendritische cel. Het ontrafelen van dit mechanisme is precies de verdienste van de nieuwe Nobelprijswinnaars.
Door remming van CTLA-4 of PD-1 kan men de immuunrespons tegen tumoren versterken. Antilichamen gericht tegen CTLA-4 (ipilimumab, tremelilumab) zijn intussen ontwikkeld. Zo ook voor PD-1 (nivolumab, pembrolizumab). Ipilimumab wordt gebruikt bij de behandeling van inoperabel of gemetastaseerd melanoom, maar ook andere indicaties zijn in ontwikkeling. Nivolumab heeft een rol bij inoperabel melanoom, niet-kleincellige longkanker en nierkanker. Pembrolizumab wordt bij diverse tumoren ingezet op basis van specifieke genetische merkers.
Het lichaam ontwikkelt een natuurlijke afweer tegen tumoren. Dit komt tot stand op een klassieke manier, met name: dendritische cellen bieden T-lymfocyten tumorantigenen aan. Nu beperkt het contact tussen beide celtypen zich niet tot een interactie tussen het tumorantigeen en de specifieke receptor daarvoor op de T-lymfocyt.T-lymfocyten beschikken immers ook over remmende mechanismen, om hun respons op antigenen te beperken. De remming wordt gemedieerd door twee transmembraaneiwitten, met name CTLA-4 en PD-1. Als CTLA-4 van de T-lymfocyt bindt aan de receptoren CD80 en CD86 van dendritische cel, wordt de T-celactivatie geremd. Hetzelfde gebeurt als PD-1 van de T-lymfocyt in interactie treedt met PD-L1 en PD-L2 van de dendritische cel. Het ontrafelen van dit mechanisme is precies de verdienste van de nieuwe Nobelprijswinnaars.Door remming van CTLA-4 of PD-1 kan men de immuunrespons tegen tumoren versterken. Antilichamen gericht tegen CTLA-4 (ipilimumab, tremelilumab) zijn intussen ontwikkeld. Zo ook voor PD-1 (nivolumab, pembrolizumab). Ipilimumab wordt gebruikt bij de behandeling van inoperabel of gemetastaseerd melanoom, maar ook andere indicaties zijn in ontwikkeling. Nivolumab heeft een rol bij inoperabel melanoom, niet-kleincellige longkanker en nierkanker. Pembrolizumab wordt bij diverse tumoren ingezet op basis van specifieke genetische merkers.
