Een aantal psychologen vindt het terugbetaalde ereloon te laag. En ze halen ook over de hekel dat het consult enkel na verwijzing door de huisarts wordt terugbetaald. Vanuit het oogpunt 'organisatie van de gezondheidszorg' is dat een belangrijk bezwaar. Het contesteert een fundamenteel concept, met name dat van de huisarts als poortwachter.

Sommige psychologen zien de huisarts enkel als spilfiguur waarmee andere zorgprofessionals op de eerste lijn informatie uitwisselen. Een poortwachter heeft echter een veel omvattender taak: hij bewaakt de toegang tot het systeem.

Sommige psychologen zien de huisarts enkel als spilfiguur waarmee andere zorgprofessionals op de eerste lijn informatie uitwisselen

'Getrapte' gezondheidszorg oftewel echelonnering is een aloude, niet vervulde, verzuchting van de huisartsensyndicaten. Uitgangspunt is dat de huisarts het best geplaatst is om de patiënt te gidsen doorheen het complexe (gezondheids)zorglabyrint. Niet enkel ten opzichte van de tweede lijn, ook op de eerste lijn.

Het impliceert een hiërarchie. Huisartsen als hoogste en meest algemeen opgeleide zorgverstrekkers geven op de eerste lijn de toon aan. Niet onlogisch, voor heel wat psychische problemen is de huisarts het eerste aanspreekpunt. Afhankelijk van de ernst verwijst hij al dan niet door. Zo wordt de juiste zorg op het juiste moment door de juiste persoon gegeven in functie van de zorgnoden.

Sommige psychologen zien dit niet zitten. Allicht omdat er nogal wat 'praktische' problemen zijn. Nog te vaak rust er immers een taboe op psychische problemen. Huisartsen zijn ook te weinig bekend met het aanbod aan geestelijke gezondheidszorg. En er zijn wachtlijsten in de GGZ. Het is vooral zaak aan dit alles te remediëren, niet het concept in vraag te stellen.

Een aantal psychologen vindt het terugbetaalde ereloon te laag. En ze halen ook over de hekel dat het consult enkel na verwijzing door de huisarts wordt terugbetaald. Vanuit het oogpunt 'organisatie van de gezondheidszorg' is dat een belangrijk bezwaar. Het contesteert een fundamenteel concept, met name dat van de huisarts als poortwachter. Sommige psychologen zien de huisarts enkel als spilfiguur waarmee andere zorgprofessionals op de eerste lijn informatie uitwisselen. Een poortwachter heeft echter een veel omvattender taak: hij bewaakt de toegang tot het systeem.'Getrapte' gezondheidszorg oftewel echelonnering is een aloude, niet vervulde, verzuchting van de huisartsensyndicaten. Uitgangspunt is dat de huisarts het best geplaatst is om de patiënt te gidsen doorheen het complexe (gezondheids)zorglabyrint. Niet enkel ten opzichte van de tweede lijn, ook op de eerste lijn. Het impliceert een hiërarchie. Huisartsen als hoogste en meest algemeen opgeleide zorgverstrekkers geven op de eerste lijn de toon aan. Niet onlogisch, voor heel wat psychische problemen is de huisarts het eerste aanspreekpunt. Afhankelijk van de ernst verwijst hij al dan niet door. Zo wordt de juiste zorg op het juiste moment door de juiste persoon gegeven in functie van de zorgnoden. Sommige psychologen zien dit niet zitten. Allicht omdat er nogal wat 'praktische' problemen zijn. Nog te vaak rust er immers een taboe op psychische problemen. Huisartsen zijn ook te weinig bekend met het aanbod aan geestelijke gezondheidszorg. En er zijn wachtlijsten in de GGZ. Het is vooral zaak aan dit alles te remediëren, niet het concept in vraag te stellen.