"Nooit ga ik nog naar dr. X. Mijn familie is al jaren patiënt bij hem, ook mijn ouders. Hij volgt ook mijn jongste zoon van acht maanden op, maar de laatste keer moet hij slechtgezind geweest zijn en heeft hij mijn kleintje doen huilen. Ik heb hem, ziek als hij was, moeten vasthouden zodat de dokter hem kon onderzoeken. Hij was waarschijnlijk slecht gehumeurd. Ik kan hem in alle geval niet aanraden."

Ik kan u garanderen dat ik een vreselijke dag hebt doorgemaakt, ik slaagde er niet in om me te concentreren. De daaropvolgende nacht was een hel.

Iets anoniem op het internet posten uit emotionele beweegredenen is heel gemakkelijk

Het is een vriendin die me dit verhaalde vertelde, maar het zal ons wellicht allemaal op een dag overkomen. In de VS vieren sites als ratemd.com en healthgrades.com, waarop elkeen zijn of haar arts kan beoordelen, hoogtij. In België blijven we daar nog relatief van gespaard.

Al was het niet wachten op het internet voor de publieke veroordeling van artsen die niet aan de verwachting van hun patiënten voldoen. Een iets oudere arts vertelde me dat een patiënt bij de bakker in het dorp rondbazuinde dat hij zich om drie uur 's nachts niet had willen verplaatsen om zijn zieke kind te komen onderzoeken.

Dat alles bleef niet zonder gevolg in tijden van artsenplethora... (Een situatie die zich overigens niet meteen opnieuw zal voordoen, alle beweringen van welbepaalde illusionisten ten spijt.)

Wat moeten we hiervan denken? Het conflict moet bij voorkeur geregeld worden tussen de betrokken partijen en niet in het openbaar. Het is nochtans menselijk: kritiek geven is gemakkelijk als dat zonder gevolgen blijft voor de criticus. En iets anoniem op het internet posten uit emotionele beweegredenen is heel gemakkelijk.

In de horeca heeft men met dit fenomeen moeten leren omgaan: informatie circuleert snel, of die nu positief is of niet. Sommigen spelen vals en betalen voor positieve evaluaties. Anderen pakken het probleem bij de basis aan en weten om te gaan met een ontevreden klant. De meeste klanten zijn zich bewust van de impact van een negatieve evaluatie en sommige moderatoren aarzelen niet om tussen te komen als de kritiek niet constructief is.

De geneeskunde heeft het een en ander gemeen met de horeca. Het gaat om menselijk contact en dat dat geëvalueerd kan worden, stoort me niet. Toch zijn er ook heel specifieke aspecten. Er zijn soms aanzienlijke vitale en emotionele kwesties in het spel, die kunnen leiden tot woedereacties, waarbij de kwaliteit van een arts niet noodzakelijk in vraag wordt gesteld. Dat kan het geval zijn na het overlijden van een naaste bijvoorbeeld.

Hoe kan ik reageren zonder het beroepsgeheim te schenden, buiten in een rechtszaal in welomschreven omstandigheden?

Verder is er een onevenwicht in de kennis van patiënt en zorgverstrekker - ook al heeft elkeen toegang tot het internet, en ondanks de toenemende patient empowerment.

Een ander specifiek aspect is het beroepsgeheim en hier slaan mijn hersenen alarm. Als ik openlijk word aangevallen over een welbepaald medisch geval, dan lijkt het me normaal dat ik een recht op antwoord krijg. Maar hoe kan ik reageren zonder het beroepsgeheim te schenden, behalve in een rechtszaal in welomschreven omstandigheden?

Dit relaas roept meer vragen op dan het beantwoordt. Commentaar op het internet is een maatschappelijk fenomeen waarvan we relatief bespaard bleven, tot nog toe. Net als voor de telegeneeskunde is het zeker een goede zaak dat zorgverstrekkers nieuwe technologieën met belangstelling en proactief bekijken, in plaats van wantrouwend en onwetend.

"Nooit ga ik nog naar dr. X. Mijn familie is al jaren patiënt bij hem, ook mijn ouders. Hij volgt ook mijn jongste zoon van acht maanden op, maar de laatste keer moet hij slechtgezind geweest zijn en heeft hij mijn kleintje doen huilen. Ik heb hem, ziek als hij was, moeten vasthouden zodat de dokter hem kon onderzoeken. Hij was waarschijnlijk slecht gehumeurd. Ik kan hem in alle geval niet aanraden."Ik kan u garanderen dat ik een vreselijke dag hebt doorgemaakt, ik slaagde er niet in om me te concentreren. De daaropvolgende nacht was een hel. Het is een vriendin die me dit verhaalde vertelde, maar het zal ons wellicht allemaal op een dag overkomen. In de VS vieren sites als ratemd.com en healthgrades.com, waarop elkeen zijn of haar arts kan beoordelen, hoogtij. In België blijven we daar nog relatief van gespaard.Al was het niet wachten op het internet voor de publieke veroordeling van artsen die niet aan de verwachting van hun patiënten voldoen. Een iets oudere arts vertelde me dat een patiënt bij de bakker in het dorp rondbazuinde dat hij zich om drie uur 's nachts niet had willen verplaatsen om zijn zieke kind te komen onderzoeken. Dat alles bleef niet zonder gevolg in tijden van artsenplethora... (Een situatie die zich overigens niet meteen opnieuw zal voordoen, alle beweringen van welbepaalde illusionisten ten spijt.)Wat moeten we hiervan denken? Het conflict moet bij voorkeur geregeld worden tussen de betrokken partijen en niet in het openbaar. Het is nochtans menselijk: kritiek geven is gemakkelijk als dat zonder gevolgen blijft voor de criticus. En iets anoniem op het internet posten uit emotionele beweegredenen is heel gemakkelijk.In de horeca heeft men met dit fenomeen moeten leren omgaan: informatie circuleert snel, of die nu positief is of niet. Sommigen spelen vals en betalen voor positieve evaluaties. Anderen pakken het probleem bij de basis aan en weten om te gaan met een ontevreden klant. De meeste klanten zijn zich bewust van de impact van een negatieve evaluatie en sommige moderatoren aarzelen niet om tussen te komen als de kritiek niet constructief is.De geneeskunde heeft het een en ander gemeen met de horeca. Het gaat om menselijk contact en dat dat geëvalueerd kan worden, stoort me niet. Toch zijn er ook heel specifieke aspecten. Er zijn soms aanzienlijke vitale en emotionele kwesties in het spel, die kunnen leiden tot woedereacties, waarbij de kwaliteit van een arts niet noodzakelijk in vraag wordt gesteld. Dat kan het geval zijn na het overlijden van een naaste bijvoorbeeld.Verder is er een onevenwicht in de kennis van patiënt en zorgverstrekker - ook al heeft elkeen toegang tot het internet, en ondanks de toenemende patient empowerment.Een ander specifiek aspect is het beroepsgeheim en hier slaan mijn hersenen alarm. Als ik openlijk word aangevallen over een welbepaald medisch geval, dan lijkt het me normaal dat ik een recht op antwoord krijg. Maar hoe kan ik reageren zonder het beroepsgeheim te schenden, behalve in een rechtszaal in welomschreven omstandigheden?Dit relaas roept meer vragen op dan het beantwoordt. Commentaar op het internet is een maatschappelijk fenomeen waarvan we relatief bespaard bleven, tot nog toe. Net als voor de telegeneeskunde is het zeker een goede zaak dat zorgverstrekkers nieuwe technologieën met belangstelling en proactief bekijken, in plaats van wantrouwend en onwetend.