Daarom moeten de volgende regeringen gedurfde keuzes maken. Want we geraken er niet meer met de halve oplossingen en het 'pappen en nathouden' waar Vlaanderen en België kampioen in zijn.

Deze beleidsanalyse is één op één van toepassing in de zorg, wat niet hoeft te verbazen in een sector die zo cruciaal is voor welzijn en welvaart.

We zitten gevangen in gewoontes, en verandering roept weerstand op vanuit subjectieve en objectieve belangen

Dat wil zeggen dat we burgers, zorgverstrekkers en -organisaties, academici, industrie en beleidsmakers moeten wakker schudden. Dat kan met cijfers en rapporten (en doen we ook).

Maar de waarheid is dat u als lezer niet blind bent. Elke zorgprofessional, elke CEO in de zorg, en elke medewerker kan vlot tien verbeterpunten opsommen. Elke burger die met zorg in aanraking komt, benoemt spontaan diezelfde en andere punten als hij zijn verhaal doet bij vrienden en familie. Wetenschappelijke tijdschriften staan vol opportuniteiten om het anders en beter te doen (preventie, gepaste zorg, veiligheid...). Als geen ander willen we allen het beste voor de 'patiënt'. Als geen ander zijn zorgaanbieders gevoelig in hun ondernemerschap bij het tot stand brengen van excellentie.

Hoe komt het dat we wel enkele stappen vooruit zetten, maar dat het zo traag gaat? We zitten gevangen in gewoontes, en verandering roept weerstand op vanuit subjectieve en objectieve belangen. Het gebrek aan een bewust uitgedokterd 'systeem' houdt ons dus tegen: de laissez-faire die we ervaren in de versnipperde en verouderde financieringsregels, het overlegmodel en de staatsstructuur.

Hoe kan je een systeem laten bestaan dat kwaliteitsverbetering bestraft? Dat moderne rollen en taakverdeling blokkeert. En dat samenwerking ('geïntegreerde zorg') saboteert. Iets wat u als lezer ongetwijfeld ook frustreert.

Er is dus heel wat werk aan de winkel met veel meer nood aan ondersteuning en beloning van ondernemend initiatief vanuit de praktijk. Velen staan immers te wachten om het voortouw te nemen of de evolutie te versnellen. Misschien u ook.

Elke zorgprofessional, elke CEO in de zorg, en elke medewerker kan vlot tien verbeterpunten opsommen

Daarnaast hebben we nood aan beleidsmakers die gedurfde keuzes maken om de drivers juist te zetten. We moeten 100% gaan voor de volledige inkanteling van de zorg in het Vlaamse beleidsniveau. De honorariamix moeten we grondig hervormen. En de prikkel voor de burger zetten we juist om nog betere en meer sociale zorg te kunnen bieden. Net zoals een drastische verschuiving in de rol van ziekenfondsen.

U, beste burger, hebt een belangrijke verantwoordelijkheid in handen. U kiest in mei voor politici die wel of niet deze uitdagingen aangaan. Laat ons elkaar dus grondig informeren en laat ons debatteren zodat we de juiste keuzes maken.

Daarom moeten de volgende regeringen gedurfde keuzes maken. Want we geraken er niet meer met de halve oplossingen en het 'pappen en nathouden' waar Vlaanderen en België kampioen in zijn.Deze beleidsanalyse is één op één van toepassing in de zorg, wat niet hoeft te verbazen in een sector die zo cruciaal is voor welzijn en welvaart.Dat wil zeggen dat we burgers, zorgverstrekkers en -organisaties, academici, industrie en beleidsmakers moeten wakker schudden. Dat kan met cijfers en rapporten (en doen we ook).Maar de waarheid is dat u als lezer niet blind bent. Elke zorgprofessional, elke CEO in de zorg, en elke medewerker kan vlot tien verbeterpunten opsommen. Elke burger die met zorg in aanraking komt, benoemt spontaan diezelfde en andere punten als hij zijn verhaal doet bij vrienden en familie. Wetenschappelijke tijdschriften staan vol opportuniteiten om het anders en beter te doen (preventie, gepaste zorg, veiligheid...). Als geen ander willen we allen het beste voor de 'patiënt'. Als geen ander zijn zorgaanbieders gevoelig in hun ondernemerschap bij het tot stand brengen van excellentie. Hoe komt het dat we wel enkele stappen vooruit zetten, maar dat het zo traag gaat? We zitten gevangen in gewoontes, en verandering roept weerstand op vanuit subjectieve en objectieve belangen. Het gebrek aan een bewust uitgedokterd 'systeem' houdt ons dus tegen: de laissez-faire die we ervaren in de versnipperde en verouderde financieringsregels, het overlegmodel en de staatsstructuur. Hoe kan je een systeem laten bestaan dat kwaliteitsverbetering bestraft? Dat moderne rollen en taakverdeling blokkeert. En dat samenwerking ('geïntegreerde zorg') saboteert. Iets wat u als lezer ongetwijfeld ook frustreert.Er is dus heel wat werk aan de winkel met veel meer nood aan ondersteuning en beloning van ondernemend initiatief vanuit de praktijk. Velen staan immers te wachten om het voortouw te nemen of de evolutie te versnellen. Misschien u ook. Daarnaast hebben we nood aan beleidsmakers die gedurfde keuzes maken om de drivers juist te zetten. We moeten 100% gaan voor de volledige inkanteling van de zorg in het Vlaamse beleidsniveau. De honorariamix moeten we grondig hervormen. En de prikkel voor de burger zetten we juist om nog betere en meer sociale zorg te kunnen bieden. Net zoals een drastische verschuiving in de rol van ziekenfondsen.U, beste burger, hebt een belangrijke verantwoordelijkheid in handen. U kiest in mei voor politici die wel of niet deze uitdagingen aangaan. Laat ons elkaar dus grondig informeren en laat ons debatteren zodat we de juiste keuzes maken.