Enerzijds zijn er de specialisten waaronder de spoedartsen, de psychiaters, de neurologen en de oncologen met een jaarlijks brutoloon van ongeveer 100.000 euro. Anderzijds heb je de specialisten zoals de neurochirurgen, de anesthesisten, de anatomopathologen , orthopedisten en radiologen met een bruto jaarloon van gemiddeld 300.000 euro waarvan sommigen zelfs de kaap van de 500.000 euro overstijgen.

Hierbij werd nog geen rekening gehouden met de honoraria uit privéraadplegingen en privéactiviteiten. Het is wellicht interessant om hiertegenover ter informatie de bruto verdiensten van de huisartsen te plaatsen die gemiddeld variëren van 75.000 to 100.000 euro per jaar.

Een belangrijke bemerking hierbij is dat de specialisten die technische prestaties verrichten in een ziekenhuis gemiddeld 40% hiervan afdragen en afstaan aan het ziekenhuis. Deze afdracht kan variëren van 25 tot 80 %, al naar gelang de aard van de prestaties. Een andere bemerking is dat uiteraard ook hier nog de belastingen dienen te worden afgetrokken.

Ter vergelijking dient vermeld te worden dat de premiernorm van het land een brutoverloning bepaalt van 227.000 euro per jaar.

Het is primordiaal dat eerst en vooral de onderfinanciering van de ziekenhuizen wordt aangepakt

Heel precieze cijfers zijn heel moeilijk te bekomen van het Riziv aangezien hier geen weet is van de remgelden die geïnd worden.

Deze problematiek van ongelijkheid en van weinig transparantie sleept reeds decennialang aan en komt elk jaar bovendrijven in en rond bepaalde thema's in de gezondheidszorg. De Heer Annemans, gezondheidseconoom aan de UGent heeft hierover reeds heel wat kritiek geuit en voorstellen gedaan om oplossingen te zoeken. Hij koppelt dat meestal aan een systeem van herijking van de artsenhonoraria waarvoor hij een zevenstappenplan voorstelde.

Besprekingen hierover grepen reeds plaats tussen de artsenvakbonden, het bevoegde ministerie en de ziekenhuiswereld. Helaas is er tot op heden geen doorbraak en dus overeenkomst gevonden in deze onderhandelingen.

Inderdaad is het primordiaal dat eerst en vooral de onderfinanciering van de ziekenhuizen, waarvan reeds 40% met verlies werken, wordt opgelost en aangepakt, vooraleer de hoge honoraria van de sommige artsen en sommige technische prestaties en het probleem van de afhoudingen kan aangepakt worden.

Evaluatie en controle

Iedereen is ervan overtuigd dat artsen die 9 tot 12 jaar studeren en hun beroepsloopbaan pas kunnen aanvatten op een leeftijd van 27 tot 30 jaar, een behoorlijk inkomen mogen hebben. Doch iedereen zou het ook eens moeten kunnen zijn dat inkomens van 400.000 en 500.000 euro en meer, niet meer te verantwoorden zijn ten opzichte van de maatschappij en de modale Belg, die jaarlijks gemiddeld 40.000 euro bruto verdient.

Uiteindelijk gaat het toch om overheidsgeld, om de publieke financiën van de belastingsbetaler die jaarlijks trouw zijn bijdrage levert. Ik ben zelf reeds jaren lid van de Dienst Geneeskundige Evaluatie Controle (DGEC) van het Riziv, en ben getuige dat deze dienst veel inspanningen doet om te evalueren en te controleren of de gelden van de overheid optimaal gebruikt en niet misbruikt worden.

Minder technische prestaties verrichten en beter betaalde intellectuele prestaties kunnen reeds heel wat besparingen teweegbrengen

In een vorige column van december 2016 heb ik reeds herinnerd aan een studie die zowel door Nederland als het VK werd uitgevoerd, en waarin men tot het besluit kwam dat van de courante medische prestaties er in Nederland 1.366 belandden op een 'Do not DO'-lijst. In het VK waren dat er 1.006.

Ernstig genoeg om eens heel ernstig na te denken over die technische therapeutische en diagnostische handelingen, die niet nodig en dus overbodig zouden zijn. Als dit, zoals in Nederland wordt beweerd, 30% van de medische handelingen en 39% van medicatietoedieningen zou omvatten, kan er langs deze weg door de artsen zelf reeds heel wat gebeuren op het vlak van besparing. Ten minste, indien men bij elke medische handeling oog heeft voor een Evidence Based Medicine (EBM).

Nieuwe financiering

In die zin stelt Annemans voor dat er een nieuwe financiering zou moeten komen met de nadruk op samenwerking in de ziekenhuiswereld, op betere coördinatie van de zorg en streven naar een betere kwaliteit van zorg.

Minder technische prestaties verrichten en beter betaalde intellectuele prestaties kunnen reeds heel wat besparingen teweegbrengen. Tezelfdertijd zou er ernstig werk moeten worden gemaakt van het opsporen van misbruikers in de geneeskunde, van de cowboys , de rotte appels, de dieven binnen de medische wereld. En die zijn er zeker.

Als elke arts binnen zijn mogelijkheden en bevoegdheden maximaal zijn verantwoordelijkheid draagt, kan er een betere, een evenwichtiger en aanvaardbare verloning komen van de erelonen

Gelukkig is daar de DGEC van het Riziv die reeds heel goed controle- en evaluatiewerk levert. Een dienst die zeker niet overbemand is om deze belangrijke taak optimaal uit te voeren. De ongelijkheid van deze soms duizelingwekkend hoge erelonen en de soms betreurenwaardige ondergewaardeerde erelonen van specialisten die enkel door de aard van hun specialisatie intellectuele prestaties kunnen leveren dient weggewerkt te worden.

Indien men een beter evenwicht zou kunnen realiseren in deze verdiensten zouden er wellicht meer artsen kiezen voor de meer intellectuele specialisaties en daaraan gekoppeld zeker ook voor de ondergewaardeerde huisartsgeneeskunde die zeker nog een inhaalbeweging nodig heeft om het dreigend tekort aan huisartsen op te vangen en te compenseren.

Een betere spreiding en evenwichtiger verloning kan onze reputatie van hoogkwalitatieve gezondheidszorg en vooral laagdrempelige toegankelijke betaalbare geneeskunde nog versterken. We zijn als arts en als gezondheidswerker fier en trots op deze reputatie van hooggekwalificeerde geneeskunde, doch de vermelde ongelijkheid zou hier ernstige schade aan kunnen berokkenen.

Meldpunt

Tot slot werd er reeds, ook door Annemans gesuggereerd om een meldpunt te installeren voor klachten van misbruik of cowboyachtige medische misbruiken. Of het zover moet gaan is maar de vraag. Er is reeds de DGEC van het Riziv, er zijn reeds de ombudsdiensten in de ziekenhuizen en de nationale ombusdienst gezondheidszorg. Er is ook de Orde van Artsen die toeziet op de deontologie bij het uitoefenen van het beroep van arts en desgevallend ook kan ingrijpen. Al bij reeds voldoende mogelijkheden om dit alles op te volgen.

Als elke arts binnen zijn mogelijkheden en bevoegdheden maximaal zijn verantwoordelijkheid draagt en neemt in het kader van een evidence based geneeskunde, kan er een betere, een evenwichtiger en aanvaardbare verloning komen van de erelonen. De overheid van haar kant moet dringend werk maken van de reeds jaren gevraagde herijking van de honraria, en samen met de ziekenhuiswereld werk maken van de herziening van de financiering van de ziekenhuizen.

Enerzijds zijn er de specialisten waaronder de spoedartsen, de psychiaters, de neurologen en de oncologen met een jaarlijks brutoloon van ongeveer 100.000 euro. Anderzijds heb je de specialisten zoals de neurochirurgen, de anesthesisten, de anatomopathologen , orthopedisten en radiologen met een bruto jaarloon van gemiddeld 300.000 euro waarvan sommigen zelfs de kaap van de 500.000 euro overstijgen. Hierbij werd nog geen rekening gehouden met de honoraria uit privéraadplegingen en privéactiviteiten. Het is wellicht interessant om hiertegenover ter informatie de bruto verdiensten van de huisartsen te plaatsen die gemiddeld variëren van 75.000 to 100.000 euro per jaar. Een belangrijke bemerking hierbij is dat de specialisten die technische prestaties verrichten in een ziekenhuis gemiddeld 40% hiervan afdragen en afstaan aan het ziekenhuis. Deze afdracht kan variëren van 25 tot 80 %, al naar gelang de aard van de prestaties. Een andere bemerking is dat uiteraard ook hier nog de belastingen dienen te worden afgetrokken. Ter vergelijking dient vermeld te worden dat de premiernorm van het land een brutoverloning bepaalt van 227.000 euro per jaar. Heel precieze cijfers zijn heel moeilijk te bekomen van het Riziv aangezien hier geen weet is van de remgelden die geïnd worden. Deze problematiek van ongelijkheid en van weinig transparantie sleept reeds decennialang aan en komt elk jaar bovendrijven in en rond bepaalde thema's in de gezondheidszorg. De Heer Annemans, gezondheidseconoom aan de UGent heeft hierover reeds heel wat kritiek geuit en voorstellen gedaan om oplossingen te zoeken. Hij koppelt dat meestal aan een systeem van herijking van de artsenhonoraria waarvoor hij een zevenstappenplan voorstelde. Besprekingen hierover grepen reeds plaats tussen de artsenvakbonden, het bevoegde ministerie en de ziekenhuiswereld. Helaas is er tot op heden geen doorbraak en dus overeenkomst gevonden in deze onderhandelingen.Inderdaad is het primordiaal dat eerst en vooral de onderfinanciering van de ziekenhuizen, waarvan reeds 40% met verlies werken, wordt opgelost en aangepakt, vooraleer de hoge honoraria van de sommige artsen en sommige technische prestaties en het probleem van de afhoudingen kan aangepakt worden. Evaluatie en controleIedereen is ervan overtuigd dat artsen die 9 tot 12 jaar studeren en hun beroepsloopbaan pas kunnen aanvatten op een leeftijd van 27 tot 30 jaar, een behoorlijk inkomen mogen hebben. Doch iedereen zou het ook eens moeten kunnen zijn dat inkomens van 400.000 en 500.000 euro en meer, niet meer te verantwoorden zijn ten opzichte van de maatschappij en de modale Belg, die jaarlijks gemiddeld 40.000 euro bruto verdient. Uiteindelijk gaat het toch om overheidsgeld, om de publieke financiën van de belastingsbetaler die jaarlijks trouw zijn bijdrage levert. Ik ben zelf reeds jaren lid van de Dienst Geneeskundige Evaluatie Controle (DGEC) van het Riziv, en ben getuige dat deze dienst veel inspanningen doet om te evalueren en te controleren of de gelden van de overheid optimaal gebruikt en niet misbruikt worden.In een vorige column van december 2016 heb ik reeds herinnerd aan een studie die zowel door Nederland als het VK werd uitgevoerd, en waarin men tot het besluit kwam dat van de courante medische prestaties er in Nederland 1.366 belandden op een 'Do not DO'-lijst. In het VK waren dat er 1.006. Ernstig genoeg om eens heel ernstig na te denken over die technische therapeutische en diagnostische handelingen, die niet nodig en dus overbodig zouden zijn. Als dit, zoals in Nederland wordt beweerd, 30% van de medische handelingen en 39% van medicatietoedieningen zou omvatten, kan er langs deze weg door de artsen zelf reeds heel wat gebeuren op het vlak van besparing. Ten minste, indien men bij elke medische handeling oog heeft voor een Evidence Based Medicine (EBM). Nieuwe financieringIn die zin stelt Annemans voor dat er een nieuwe financiering zou moeten komen met de nadruk op samenwerking in de ziekenhuiswereld, op betere coördinatie van de zorg en streven naar een betere kwaliteit van zorg.Minder technische prestaties verrichten en beter betaalde intellectuele prestaties kunnen reeds heel wat besparingen teweegbrengen. Tezelfdertijd zou er ernstig werk moeten worden gemaakt van het opsporen van misbruikers in de geneeskunde, van de cowboys , de rotte appels, de dieven binnen de medische wereld. En die zijn er zeker. Gelukkig is daar de DGEC van het Riziv die reeds heel goed controle- en evaluatiewerk levert. Een dienst die zeker niet overbemand is om deze belangrijke taak optimaal uit te voeren. De ongelijkheid van deze soms duizelingwekkend hoge erelonen en de soms betreurenwaardige ondergewaardeerde erelonen van specialisten die enkel door de aard van hun specialisatie intellectuele prestaties kunnen leveren dient weggewerkt te worden. Indien men een beter evenwicht zou kunnen realiseren in deze verdiensten zouden er wellicht meer artsen kiezen voor de meer intellectuele specialisaties en daaraan gekoppeld zeker ook voor de ondergewaardeerde huisartsgeneeskunde die zeker nog een inhaalbeweging nodig heeft om het dreigend tekort aan huisartsen op te vangen en te compenseren. Een betere spreiding en evenwichtiger verloning kan onze reputatie van hoogkwalitatieve gezondheidszorg en vooral laagdrempelige toegankelijke betaalbare geneeskunde nog versterken. We zijn als arts en als gezondheidswerker fier en trots op deze reputatie van hooggekwalificeerde geneeskunde, doch de vermelde ongelijkheid zou hier ernstige schade aan kunnen berokkenen. MeldpuntTot slot werd er reeds, ook door Annemans gesuggereerd om een meldpunt te installeren voor klachten van misbruik of cowboyachtige medische misbruiken. Of het zover moet gaan is maar de vraag. Er is reeds de DGEC van het Riziv, er zijn reeds de ombudsdiensten in de ziekenhuizen en de nationale ombusdienst gezondheidszorg. Er is ook de Orde van Artsen die toeziet op de deontologie bij het uitoefenen van het beroep van arts en desgevallend ook kan ingrijpen. Al bij reeds voldoende mogelijkheden om dit alles op te volgen. Als elke arts binnen zijn mogelijkheden en bevoegdheden maximaal zijn verantwoordelijkheid draagt en neemt in het kader van een evidence based geneeskunde, kan er een betere, een evenwichtiger en aanvaardbare verloning komen van de erelonen. De overheid van haar kant moet dringend werk maken van de reeds jaren gevraagde herijking van de honraria, en samen met de ziekenhuiswereld werk maken van de herziening van de financiering van de ziekenhuizen.