Identificatie genetische subtypes van diffuus grootcellig B-cellymfoom

Bij analyse van 574 biopten van een diffuus grootcellig B-cellymfoom hebben de vorsers vier genetische subtypes geïdentificeerd op grond van het samen voorkomen van de mutaties MYD88L265P en CD79B (MCD-subtype), BCL6-fusie en NOTCH2-mutatie (BN2-subtype), NOTCH1-mutaties (N1-subtype) en BCL2-translocatie (EZB-subtype). De vier genetische subtypes waren goed voor 47% van de gevallen van diffuus grootcellig B-cellymfoom.Bij analyse van 119 patiënten met één van de vier subtypes die werden behandeld met R-CHOP (rituximab, cyclofosfamide, doxorubicine, vincristine en prednison) of een CHOP-like chemotherapie, werden significante verschillen in de progressievrije overleving (p = 8,88.106) en de totale overleving (p = 1,70.104) waargenomen. De beste resultaten werden behaald bij de subtypes BN2 en EZB en de minst goede bij de subtypes MCD en N1. De totale vijfjaarsoverleving bedroeg 26% bij subtype MCD, 36% bij subtype N1, 65% bij subtype BN2 en 68% bij subtype EZB.De vorsers denken dat ze genetische subtypes van een diffuus grootcellig B-cellymfoom hebben ontdekt met onderscheiden genotypische, epigenetische en klinische kenmerken. Dat zou kunnen uitmonden in een precisiegeneeskunde voor het diffuus grootcellig B-cellymfoom.Schmitz R et al. Genetics and Pathogenesis of Diffuse Large B-Cell Lymphoma. N Engl J Med 2018; 378: 1396-1407. DOI: 10.1056/NEJMoa1801445. http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1801445