...
De Amerikaanse studie, die in Amsterdam werd gepresenteerd, werd uitgevoerd bij 1652 patiënten met een matige tot zeer ernstige gonartrose (duidelijk zichtbare afwijkingen van de gewrichtsstructuur bij medische beeldvorming met een Kellgren-Lawrence-score graad 2, 3 of 4) die niet depressief waren bij inclusie in de studie. De evolutie van de gonartrose werd gedurende 3 jaar gevolgd (T0-T3); ook het optreden van een depressie werd gedurende 3 jaar gevolgd maar met een verschuiving van een jaar (T1-T4). De patiënten werden daarvoor in 5 groepen ingedeeld volgens de ernst van de depressie. In elke groep werden drie criteria geëvalueerd, namelijk een structureel criterium, zijnde de mate van gewrichtsspleetvernauwing bij beeldvorming, een functioneel criterium, zijnde de tijd nodig om een afstand van 20 m af te leggen, en de pijn (gemeten aan de WOMAC-score). Hoe ernstiger de structurele afwijkingen van het gewricht, hoe meer pijn de patiënt had en hoe minder goed hij kon functioneren, des te hoger was het risico op optreden van een depressie. Die vaststelling impliceert dat je de depressie moet behandelen, maar niet alleen de depressie. Je moet tevens zo goed mogelijk de functio laesa, de structurele afwijkingen van het gewricht en de pijn behandelen. Ref: Rathbun AM et al. OP0003, EULAR 2018.