...

De patiënten (12-75 jaar) waren niet onder controle met inhalatiesteroïden en langwerkende bèta-2-agonisten (LABA), maar namen geen orale corticosteroïden. In STRATOS 1 (juni 2014 tot februari 2017) werden 1.202 patiënten at random verdeeld (2:1) tot tralokinumab 300 mg (n=427) of placebo (n=422), subcutaan, om de twee weken, gedurende 52 weken. Doel was om een biomerkerpositieve populatie te identificeren die gunstig reageert op tralokinumab en die dan in STRATOS 2 verder uit te testen.In STRATOS 2 (oktober 2014 tot september 2017) werden 849 patiënten gerandomiseerd (1:1) tot tralokinumab 300 mg (n=427) of placebo (n=422), om de twee weken, gedurende 52 weken. In STRATOS 1 was er geen significante reductie van het aantal astma-exacerbaties per jaar (AAER) versus placebo. De baselinewaarde in fractioneel uitgeademd NO (FENO) van 37 ppb en hoger genoot als biomerker de voorkeur. Bij patiënten met hoge FENO-waarden reduceerde tralokinumab om de twee weken (n=97) de AAER met 44,0% (95% BI 6,0 tot 66,0; RR 0,56 [95% BI 0,34 tot 0,94]; p=0,028) versus placebo (n=102). In STRATOS 2 echter was dit effect in de cohorte met hoge FENO-waarden niet meer significant (15,8% reductie van AAER; -33,7 tot 47,0; RR 0,84 (95% BI 0,53 tot 1,34); p=0,47) versus placebo. De auteurs besluiten dat deze inconsistente resultaten de hoofdrol van IL-13 bij ernstige astma-exacerbaties niet ondersteunen. Panettieri R A et al. Tralokinumab for severe, uncontrolled asthma (STRATOS 1 and STRATOS 2): two randomised, double-blind, placebo-controlled, phase 3 clinical trial. Lancet Respir Med 2018; published online May 20. DOI: https://doi.org/10.1016/S2213-2600(18)30184-X