Welk percentage van de patiënten met bronchiëctasieën vertoont een eosinofilie? Wat is het effect van een behandeling met een monoklonale antistof tegen IL-5 op de klinische verschijnselen, de laboratoriumwaarden en de longfunctie bij patiënten met die speciale vorm van bronchiëctasieën? Het antwoord vindt u in een kleine, maar leerrijke Duitse studie, die zo interessant is dat ze als een 'late breaking abstract' werd gepresenteerd.
Aan het universitaire ziekenhuis dat afhangt van de faculteit geneeskunde in Hannover, worden 300 volwassen patiënten met bronchiëctasieën jaarlijks gevolgd. 21 patiënten (7%) hadden meer dan 300 eosinofiele granulocyten/mm³. De onderzoekers hebben 15 van die patiënten behandeld met mepolizumab, een monoklonale antistof tegen IL-5, op grond van drie criteria van ernst: hoog aantal exacerbaties, geringe levenskwaliteit en sterke corticosteroïdafhankelijkheid. Op het congres werden de resultaten gepresenteerd over 12 patiënten van wie gegevens over een follow-up na drie en zes maanden behandeling beschikbaar waren.
Na zes maanden follow-up was het mediane aantal eosinofiele granulocyten in het bloed gedaald van 1.000 tot 100/mm³, dus een daling met 90%. Het jaarlijkse aantal exacerbaties is gedaald van drie tot een per jaar. De patiënten klaagden niet meer van dyspneu en vonden dat hun levenskwaliteit met 60% verbeterd was.
Zes maanden na het starten van mepolizumab waren de drie criteria van ernst, op grond waarvan de onderzoekers een behandeling met de IL-5-antagonist waren gestart, sterk verbeterd. Die eerste, interessante resultaten moeten nu door aanvullende onderzoeken worden bevestigd.
Ref.: Rademacher J. et al. OA3265, ERS 2018, Parijs.
Aan het universitaire ziekenhuis dat afhangt van de faculteit geneeskunde in Hannover, worden 300 volwassen patiënten met bronchiëctasieën jaarlijks gevolgd. 21 patiënten (7%) hadden meer dan 300 eosinofiele granulocyten/mm³. De onderzoekers hebben 15 van die patiënten behandeld met mepolizumab, een monoklonale antistof tegen IL-5, op grond van drie criteria van ernst: hoog aantal exacerbaties, geringe levenskwaliteit en sterke corticosteroïdafhankelijkheid. Op het congres werden de resultaten gepresenteerd over 12 patiënten van wie gegevens over een follow-up na drie en zes maanden behandeling beschikbaar waren.Na zes maanden follow-up was het mediane aantal eosinofiele granulocyten in het bloed gedaald van 1.000 tot 100/mm³, dus een daling met 90%. Het jaarlijkse aantal exacerbaties is gedaald van drie tot een per jaar. De patiënten klaagden niet meer van dyspneu en vonden dat hun levenskwaliteit met 60% verbeterd was.Zes maanden na het starten van mepolizumab waren de drie criteria van ernst, op grond waarvan de onderzoekers een behandeling met de IL-5-antagonist waren gestart, sterk verbeterd. Die eerste, interessante resultaten moeten nu door aanvullende onderzoeken worden bevestigd.Ref.: Rademacher J. et al. OA3265, ERS 2018, Parijs.
