Cubanen zijn in het algemeen ook niet dik (ze eten sober) en ze bewegen veel want auto's zijn er nauwelijks en openbaar vervoer schamel. Maar ze drinken ook vrij fors (mojito! daiquiri!) en roken doen ze al even gezapig Cohiba! Romeo & Julia!). En toch leven ze langer. Veel stress zag ik er niet.

Buurtzorg

100% van de bevolking heeft er gratis toegang tot medische hulp. Er zijn dubbel zoveel dokters dan in de Westerse wereld. De medische opleiding staat bijzonder hoog genoteerd, en Cuba is het medisch opleidingscentrum van zowat tweederde van de wereld (de Zuidkant, laat ons zeggen). De helft van het budget wordt gespendeerd aan preventie en profylaxie (in de VS - en België - is dit vermoedelijk enkele procenten). Gezondheidszorg begint bij buurtzorg, bij de bevolking ( ≠ patiënt ) thuis, op school, in de buurt. Met een arts, een verpleegkundige, en een sociaal assistent. Bij zwangerschap, bijvoorbeeld, is er een maandelijks thuisbezoek. Na de geboorte 100% vaccinatiegraad, en één jaar lang maandelijks thuis opvolgen.

In Cuba zijn uitgaven voor zorg 96% lager dan in VS, terwijl de levensverwachting, perinatale sterfte en vaccinatiegraad er beduidend beter zijn

Na de buurtzorg zijn er de Polyclinicos, buurtzorgcentra. Een soort dispensaria. Regionaal zijn er de algemene ziekenhuizen, uitsluitend bedoeld voor basiszorg. Erg pover ingericht, zoals het hele land. En nationaal zijn er de gespecialiseerde centra, toegewijd aan één specialisme of zorgpad, voor de zware, complexe pathologie. En van elk maar één.Ten slotte bestaat er een erg hoog aangeschreven farmaceutische industrie, w.o. vaccinproductie.

Fierheid

En toch is het er geen paradijs. De infrastructuur is ruïnesk, en de censuur nog altijd reëel. Geen vrije toegang tot internet. Schaarste in zowat alles. Een vrije of afwijkende mening of alternatieve creativiteit wordt niet bijster gewaardeerd door het regime. Er zit nog schrik en argwaan in de mensen.

Maar ook een joie-de-vivre, musicaliteit, gastvrijheid, 'simpliciteit' , eerlijkheid, en authenticiteit, die in onze vrije, rijke landen toch zo ver lijkt. En ook fierheid, op wat ze ondanks alle embargo's en boycots toch maar hebben weten realiseren, in gezondheidszorg en onderwijs (99,8 % geletterdheid: n°2 in de wereld!) bijvoorbeeld.

Ik ben blij dat ik er geweest ben. Maar ik was toch ook blij om te vertrekken.

Verwarrend.

Cubanen zijn in het algemeen ook niet dik (ze eten sober) en ze bewegen veel want auto's zijn er nauwelijks en openbaar vervoer schamel. Maar ze drinken ook vrij fors (mojito! daiquiri!) en roken doen ze al even gezapig Cohiba! Romeo & Julia!). En toch leven ze langer. Veel stress zag ik er niet.Buurtzorg100% van de bevolking heeft er gratis toegang tot medische hulp. Er zijn dubbel zoveel dokters dan in de Westerse wereld. De medische opleiding staat bijzonder hoog genoteerd, en Cuba is het medisch opleidingscentrum van zowat tweederde van de wereld (de Zuidkant, laat ons zeggen). De helft van het budget wordt gespendeerd aan preventie en profylaxie (in de VS - en België - is dit vermoedelijk enkele procenten). Gezondheidszorg begint bij buurtzorg, bij de bevolking ( ≠ patiënt ) thuis, op school, in de buurt. Met een arts, een verpleegkundige, en een sociaal assistent. Bij zwangerschap, bijvoorbeeld, is er een maandelijks thuisbezoek. Na de geboorte 100% vaccinatiegraad, en één jaar lang maandelijks thuis opvolgen. Na de buurtzorg zijn er de Polyclinicos, buurtzorgcentra. Een soort dispensaria. Regionaal zijn er de algemene ziekenhuizen, uitsluitend bedoeld voor basiszorg. Erg pover ingericht, zoals het hele land. En nationaal zijn er de gespecialiseerde centra, toegewijd aan één specialisme of zorgpad, voor de zware, complexe pathologie. En van elk maar één.Ten slotte bestaat er een erg hoog aangeschreven farmaceutische industrie, w.o. vaccinproductie.FierheidEn toch is het er geen paradijs. De infrastructuur is ruïnesk, en de censuur nog altijd reëel. Geen vrije toegang tot internet. Schaarste in zowat alles. Een vrije of afwijkende mening of alternatieve creativiteit wordt niet bijster gewaardeerd door het regime. Er zit nog schrik en argwaan in de mensen.Maar ook een joie-de-vivre, musicaliteit, gastvrijheid, 'simpliciteit' , eerlijkheid, en authenticiteit, die in onze vrije, rijke landen toch zo ver lijkt. En ook fierheid, op wat ze ondanks alle embargo's en boycots toch maar hebben weten realiseren, in gezondheidszorg en onderwijs (99,8 % geletterdheid: n°2 in de wereld!) bijvoorbeeld.Ik ben blij dat ik er geweest ben. Maar ik was toch ook blij om te vertrekken.Verwarrend.