...

Het VAS kan zich heel goed vinden in een reorganisatie van de zorg die patiënten, zover ze dat willen, actiever betrekt bij de medische besluitvorming. De Visietekst citeert het Vlaams Regeerakkoord 2014-2019, die vertrekt van de sterktes van het zorgaanbod "met zijn verscheidenheid aan vormen waarin zorgverstrekkers in de eerste lijn actief zijn. Dit impliceert ook dat de individuele patiënt/cliënt meer moet betrokken worden bij de beslissingen omtrent zijn/haar eigen zorg, dat we hem/haar mee erkennen als expert in zijn/haar eigen aandoening of ondersteuningsnood."DegradatieMaar zo luidt het in de Visietekst: "de therapeutische en vertrouwensrelatie tussen huisarts en patiënt blijft de basis van de eerstelijnszorg, zowel voor preventie, acute zorg als de aanpak bij chronisch zieken."Het VAS ziet druk "vanuit het politieke en sociale middenveld" om allerlei nieuwe gezondheidsberoepen in het leven te roepen die zich tussen deze bevoorrechte relatie schuiven, en daarmee meteen al een hypotheek leggen op de nobele doelstellingen van een patient centered care-model.Het hervormde KB78 moet de basiscompetentie van de huisarts erkennen en respecteren, stelt het VAS. Ook de competentie van andere zorgverleners moet erkend worden. De degradatie van universitaire medische competentieprofielen naar goedkope 'coach'-profielen ondermijnt de kwaliteit van de zorg en dient politieke doelen. Ook de competentie van andere zorgverleners moet erkend worden.Voor het VAS houdt de creatie van een nieuw profiel voor praktijkassistentie een miskenning in van bestaande (para)medische beroepen, terwijl door de vereiste competenties bewust laag te houden men de kwaliteit van de zorg in huisartsenpraktijken dreigt te ondermijnen.DiversiteitEBM moet de evolutie van het huisartsenberoep sturen. "Niet-gevalideerde ideeën en initiatieven horen niet thuis in de medisch-wetenschappelijke setting van een solo- of groepspraktijk", stelt het VAS.Het is volgens de Visietekst vanuit dit oogpunt zeker niet wenselijk om nieuwe samenwerkingsvormen voor huisartsen van bovenaf op te leggen. Groepspraktijken kunnen ongetwijfeld een toegevoegde waarde hebben voor patiënten en voor huisartsen, meent het VAS. Maar dat een solo-arts, met netwerking, minder kwalitatieve zorg zou leveren dan een groepspraktijk, blijkt nergens uit.Een diversiteit van organisatievormen kan beter garant staan voor een goede afstemming van het aanbod op lokale zorgbehoeften.Er is geen chronisch tekort aan huisartsen, stelt het syndicaat. In sommige stedelijke gebieden is er zelfs een overconcentratie, in de hand gewerkt door de aantrekkingskracht van grote groepspraktijken. Maar het tekort in sommige landelijke gebieden krijgt wel meer aandacht in de media.Solopraktijken kunnen juist een betere geografische spreiding in de hand werken, stelt het VAS. Vrije keuzeEen interdisciplinaire en multidisciplinaire aanpak is noodzakelijk voor een geïntegreerde zorg. Maar voor het VAS moet de patiënt, die de zorg in eigen handen neemt, ook zelf zijn huisarts en andere zorgverstrekkers kunnen kiezen. Die vrijheid is maar gegarandeerd als de organisatie van de zorg extra muros horizontaal blijft. Een hiërarchische aanpak gaat voorbij aan deze principes.