Ook de dubbele petjes (juister is: multipele petjes) die deze diensten dragen in ons zorgsysteem is een heikel punt: in geen enkel ander maatschappelijk domein wordt immers aanvaard dat eenzelfde instantie tegelijk bevoegd is voor het verlenen van een dienst, het betalen voor die dienstverlening en het controleren van die dienstverlening...

Onze gezondheidszorg is duur. Niet in het minst omdat we het vanzelfsprekend vinden dat ook beste en nieuwste technieken in zorg gebruikt worden. Gelukkig staat daar in ons land - bij uitbreiding mogen we stellen in de meeste landen van Europa - tegenover dat het evenzeer vanzelfsprekend is dat die zorg zo mogelijk ook voor iedereen gelijk beschikbaar is. Op die manier aanvaarden in Europa ook zorgverleners dat er nog altijd een rol weggelegd voor een 'ziekteverzekering' die toegankelijk en beschikbaar is voor iedereen.

Intermutualistisch project

Ziekteverzekeraars in ons land hebben echter in hun geschiedenis een hoofdrol gespeeld in de politieke verzuiling, die in de tweede helft van vorige eeuw zo kenmerkend was voor alle wat we "typisch Belgisch" noemden. Ook vandaag is die verzuiling nog steeds onderhuids aanwezig, ook al is voor de ziekenfondsleden die politieke kleur niet meer bepalend voor hun lidmaatschap. Meer dan vroeger is er ook tussen de ziekenfondsen nu een gezonde(re) concurrentie.

Die concurrentie vervalt echter wanneer je de landsgrenzen overschrijdt. Want de grote landsbonden werken voor het ondersteunen van hun leden in het buitenland via Mutas, een "intermutualistisch project". Mutas vertegenwoordigt meer dan 8 miljoen Belgische verzekerden ... en zo moeten we misschien toch van een monopolie spreken?

We begrijpen dat een Belgische verzekeraar het bieden van bijstand in het buitenland en het organiseren van vlotte terugbetalingen voor buitenlandse zorg niet meteen als een kerntaak beschouwen. Logisch dat dus naar samenwerking wordt gezocht. Het is dan wel bizar om te moeten vaststellen dat de samenwerkende partners in dit project beperkt zijn tot Belgische ziekenfondsen. Partners met 'verzekeringservaring' in het buitenland ontbreken.

Principes en normen

Uit de praktijk komen ook andere vragen en bedenkingen: op welke principes en normen baseert Mutas zijn beslissingen?

Dit intermutualistisch initiatief wordt immers opgezet voor "Belgische" klanten, die de norm van onze Belgische gezondheidszorg gewend zijn. Als verzekeraar stelt Mutas eerst dat terug betalingen gebeuren van zorgen die in het betrokken land tot de "openbare" zorgverlening behoren. Niet elk buitenland biedt in openbare zorgverlening zorg die onze standaard benadert... Het is ook niet in elk land duidelijk wanneer zorg als "openbaar" of "privé" wordt bestempeld.

Recent heb ik mogen ervaren hoe Mutas handelt. Na eerste telefonische contacten wordt vlot een fiat gegeven voor de in het buitenland gecontacteerde diensten. (met mondelinggarantie op terugbetaling van de onkosten) Maar ook die eerste kosten vervallen wanneerdaar - door de arts die je als eerste in vertrouwen nam - een doorverwijzing wordt georganiseerd.

Mutas? Of mutatis mutandis?

Reisverzekering

Zoals zovelen heb ook ik een reisverzekering. Op het moment dat ik in het buitenland ook zou verwezen worden naar een lokaal ziekenhuis, contacteerde ik ook hen. Zij beloofden meteen om de zaak mee op te volgen... maar helaas: zij konden op dat moment niet tussenkomen. Want betreffende ziektekosten is de afspraak met Mutas dat het dossier beheerd wordt door wie als eerste gecontacteerd wordt. De afhandeling van mijn eerste buitenlands avontuur is vandaag, na zeven maanden nog niet voorbij. Voor de factuur van meer dan duizend euro kreeg ik via mijn ziekenfonds deze week bericht dat "via de werking van Mutas" mij 79 eurocent wordt terugbetaald. De rest van de factuur kan nu doorgeschoven worden naar mijn reisverzekering.

Intussen heb ik ook een tweede buitenlands hospitaalavontuur (niet omwille van het plezier...) achter de rug. De eerste Mutas-ervaring indachtig contacteerde ik op dat moment meteen mijn reisverzekering. Geen enkele factuur werd daarop aan ons voorgelegd. Na een zestal weken kreeg ik van mijn verzekeringsagent de bevestiging: alles was afgehandeld en betaald.

Moraal van het verhaal: mijd Mutas... doe beroep op een echte bijstandsverzekering ... en pleit intussen bij uw ziekenfonds om zo snel mogelijk uit Mutas uit te treden.

Ook de dubbele petjes (juister is: multipele petjes) die deze diensten dragen in ons zorgsysteem is een heikel punt: in geen enkel ander maatschappelijk domein wordt immers aanvaard dat eenzelfde instantie tegelijk bevoegd is voor het verlenen van een dienst, het betalen voor die dienstverlening en het controleren van die dienstverlening...Onze gezondheidszorg is duur. Niet in het minst omdat we het vanzelfsprekend vinden dat ook beste en nieuwste technieken in zorg gebruikt worden. Gelukkig staat daar in ons land - bij uitbreiding mogen we stellen in de meeste landen van Europa - tegenover dat het evenzeer vanzelfsprekend is dat die zorg zo mogelijk ook voor iedereen gelijk beschikbaar is. Op die manier aanvaarden in Europa ook zorgverleners dat er nog altijd een rol weggelegd voor een 'ziekteverzekering' die toegankelijk en beschikbaar is voor iedereen.Intermutualistisch projectZiekteverzekeraars in ons land hebben echter in hun geschiedenis een hoofdrol gespeeld in de politieke verzuiling, die in de tweede helft van vorige eeuw zo kenmerkend was voor alle wat we "typisch Belgisch" noemden. Ook vandaag is die verzuiling nog steeds onderhuids aanwezig, ook al is voor de ziekenfondsleden die politieke kleur niet meer bepalend voor hun lidmaatschap. Meer dan vroeger is er ook tussen de ziekenfondsen nu een gezonde(re) concurrentie.Die concurrentie vervalt echter wanneer je de landsgrenzen overschrijdt. Want de grote landsbonden werken voor het ondersteunen van hun leden in het buitenland via Mutas, een "intermutualistisch project". Mutas vertegenwoordigt meer dan 8 miljoen Belgische verzekerden ... en zo moeten we misschien toch van een monopolie spreken?We begrijpen dat een Belgische verzekeraar het bieden van bijstand in het buitenland en het organiseren van vlotte terugbetalingen voor buitenlandse zorg niet meteen als een kerntaak beschouwen. Logisch dat dus naar samenwerking wordt gezocht. Het is dan wel bizar om te moeten vaststellen dat de samenwerkende partners in dit project beperkt zijn tot Belgische ziekenfondsen. Partners met 'verzekeringservaring' in het buitenland ontbreken.Principes en normenUit de praktijk komen ook andere vragen en bedenkingen: op welke principes en normen baseert Mutas zijn beslissingen?Dit intermutualistisch initiatief wordt immers opgezet voor "Belgische" klanten, die de norm van onze Belgische gezondheidszorg gewend zijn. Als verzekeraar stelt Mutas eerst dat terug betalingen gebeuren van zorgen die in het betrokken land tot de "openbare" zorgverlening behoren. Niet elk buitenland biedt in openbare zorgverlening zorg die onze standaard benadert... Het is ook niet in elk land duidelijk wanneer zorg als "openbaar" of "privé" wordt bestempeld.Recent heb ik mogen ervaren hoe Mutas handelt. Na eerste telefonische contacten wordt vlot een fiat gegeven voor de in het buitenland gecontacteerde diensten. (met mondelinggarantie op terugbetaling van de onkosten) Maar ook die eerste kosten vervallen wanneerdaar - door de arts die je als eerste in vertrouwen nam - een doorverwijzing wordt georganiseerd.Mutas? Of mutatis mutandis?ReisverzekeringZoals zovelen heb ook ik een reisverzekering. Op het moment dat ik in het buitenland ook zou verwezen worden naar een lokaal ziekenhuis, contacteerde ik ook hen. Zij beloofden meteen om de zaak mee op te volgen... maar helaas: zij konden op dat moment niet tussenkomen. Want betreffende ziektekosten is de afspraak met Mutas dat het dossier beheerd wordt door wie als eerste gecontacteerd wordt. De afhandeling van mijn eerste buitenlands avontuur is vandaag, na zeven maanden nog niet voorbij. Voor de factuur van meer dan duizend euro kreeg ik via mijn ziekenfonds deze week bericht dat "via de werking van Mutas" mij 79 eurocent wordt terugbetaald. De rest van de factuur kan nu doorgeschoven worden naar mijn reisverzekering.Intussen heb ik ook een tweede buitenlands hospitaalavontuur (niet omwille van het plezier...) achter de rug. De eerste Mutas-ervaring indachtig contacteerde ik op dat moment meteen mijn reisverzekering. Geen enkele factuur werd daarop aan ons voorgelegd. Na een zestal weken kreeg ik van mijn verzekeringsagent de bevestiging: alles was afgehandeld en betaald.Moraal van het verhaal: mijd Mutas... doe beroep op een echte bijstandsverzekering ... en pleit intussen bij uw ziekenfonds om zo snel mogelijk uit Mutas uit te treden.