Een hervorming van de Orde der Artsen: elke legislatuur zijn er wetsvoorstellen en wordt er over gepraat en gedebatteerd. Niemand - wij als VPP toch niet -, geloofde nog in een hervorming totdat de Orde zelf vertelde dat ze wilde hervormen én de minister van Volksgezondheid en Sociale zaken, Maggie De Block, aankondigde dat ze er werk van wilde maken. Piece of cake dus als de bereidheid tot verandering van de Orde zelf komt en de minister er ook een punt van maakt.
Een broodnodige hervorming waar de patiënt hopelijk ook beter van wordt. Want laat ik eerlijk zijn: de afgelopen jaren verwezen wij geen patiënten meer door naar de Orde. Als je als patiënt klacht neerlegt en nooit iets hoort over wat er mee gebeurt of wat de gevolgen waren voor de arts, waarom zou je dan je kostbare energie verspillen om klacht neer te leggen? We gaven patiënten enkel het advies om klacht neer te leggen als we dachten: daar vloeit vermoedelijk een schorsing uit voort.
Maar nu lag dus eindelijk een concreet hervormingsvoorstel op tafel: in dat voorstel zal transparantie centraal staan. Patiënten zouden voortaan gehoord worden en zittingen kunnen publiek zijn. De klager, de patiënt, zou tijdens de onderzoeksfase stukken aan het dossier kunnen toevoegen. Geen evolutie maar een echte revolutie... We kunnen dit alleen maar toejuichen en zo de meerwaarde van de Orde in de verf zetten.
Kiest de Orde voor een nieuw tijdperk van transparantie of wordt het liever als museumstuk afgestoft?
Als deze transparantie handen en voeten moet krijgen, zitten we graag mee aan tafel! We willen graag mee bekijken hoe patiënten worden uitgenodigd, of de uitnodigingsbrief leesbaar en eenvoudig is opgesteld, hoe ze ontvangen en gerustgesteld zullen worden, hoe ze zullen geïnformeerd worden over de procedure en de gevolgen,... Een klacht toelichten over een arts waarmee het grondig fout liep: het is niet niks en rakelt alle pijn en ellende terug op.
Vraag is natuurlijk of er nu echt een hervorming komt... Aan de minister zal het niet liggen, aan de interne keuken van de Orde mogelijk wel. In de hervorming zou de federale raad heel wat taken overnemen van de provinciale raden. De ons-kent-ons manier van werken in de provinciale raden kon en kan heel wat oplossen, maar is weinig transparant in een nieuw tijdperk. Vraag is of de interne verdeeldheid deze hervorming niet zal tegenhouden. Kiest de Orde m.a.w. voor dat nieuwe tijdperk of wordt het liever als museumstuk afgestoft?
Een broodnodige hervorming waar de patiënt hopelijk ook beter van wordt. Want laat ik eerlijk zijn: de afgelopen jaren verwezen wij geen patiënten meer door naar de Orde. Als je als patiënt klacht neerlegt en nooit iets hoort over wat er mee gebeurt of wat de gevolgen waren voor de arts, waarom zou je dan je kostbare energie verspillen om klacht neer te leggen? We gaven patiënten enkel het advies om klacht neer te leggen als we dachten: daar vloeit vermoedelijk een schorsing uit voort. Maar nu lag dus eindelijk een concreet hervormingsvoorstel op tafel: in dat voorstel zal transparantie centraal staan. Patiënten zouden voortaan gehoord worden en zittingen kunnen publiek zijn. De klager, de patiënt, zou tijdens de onderzoeksfase stukken aan het dossier kunnen toevoegen. Geen evolutie maar een echte revolutie... We kunnen dit alleen maar toejuichen en zo de meerwaarde van de Orde in de verf zetten. Als deze transparantie handen en voeten moet krijgen, zitten we graag mee aan tafel! We willen graag mee bekijken hoe patiënten worden uitgenodigd, of de uitnodigingsbrief leesbaar en eenvoudig is opgesteld, hoe ze ontvangen en gerustgesteld zullen worden, hoe ze zullen geïnformeerd worden over de procedure en de gevolgen,... Een klacht toelichten over een arts waarmee het grondig fout liep: het is niet niks en rakelt alle pijn en ellende terug op. Vraag is natuurlijk of er nu echt een hervorming komt... Aan de minister zal het niet liggen, aan de interne keuken van de Orde mogelijk wel. In de hervorming zou de federale raad heel wat taken overnemen van de provinciale raden. De ons-kent-ons manier van werken in de provinciale raden kon en kan heel wat oplossen, maar is weinig transparant in een nieuw tijdperk. Vraag is of de interne verdeeldheid deze hervorming niet zal tegenhouden. Kiest de Orde m.a.w. voor dat nieuwe tijdperk of wordt het liever als museumstuk afgestoft?
