Tegen 1 januari 2020 zouden de klinische ziekenhuisnetwerken - met een belangrijke bestuurlijke inbreng van de artsen - in werking treden. Zo wil het de federale regering, ze keurde de desbetreffende wetsontwerpen eind maart goed.
Wordt die timing inderdaad gehaald, dan is dat een prestatie om u tegen te zeggen. Het zal de vele kritische stemmen aan het adres van minister De Block wellicht deels doen verstommen. Hoewel, er vallen nog wel andere katjes te geselen.
En zeker is het te vroeg om al victorie te kraaien. Veel blijft onduidelijk. Netwerken 'rechtspersoonlijkheid' verlenen, wordt bijvoorbeeld geen evidente oefening. Bovendien zijn netwerken, hoe je het ook draait of keert, een overwegend Vlaams paradigma. Franstalig België moet nog grotendeels beginnen met de oefening. In Vlaanderen is het proces nagenoeg afgerond en zijn er de facto al 13 à 14 netwerken. Hooguit zijn er wat losse eindjes en vergen sommige netwerken enige correcties.
Ziekenhuisnetwerken: de kogel is nu wel min of meer door de federale kerk maar 2020 als startdatum lijkt niet erg realistisch
Over de timing hangt ook de schaduw van de Interministeriële Conferentie - waarvan de acht (8!) ministers bevoegd voor gezondheidszorg in dit land deel uitmaken. De Conferentie besliste thematische werkgroepen op te richten over drie locoregionale zorgopdrachten (ouder wordende populatie, moeder en kind, spoedeisende hulp). Ook dit deed Vlaanderen al in 2017, maar goed. De voorstellen van die werkgroepen zijn er pas voorjaar 2019. Zelfs als ze snel het licht op groen krijgen dan nog dient andermaal een wetgevende marathon te worden gelopen. Met andere woorden: de kogel is nu wel min of meer door de federale kerk maar 2020 als startdatum lijkt niet erg realistisch.
In hengeltermen. De regering biedt veel aas om in te bijten. Of dit impliceert dat de vis dan ook automatisch bijt, is lang niet zeker.
Wordt die timing inderdaad gehaald, dan is dat een prestatie om u tegen te zeggen. Het zal de vele kritische stemmen aan het adres van minister De Block wellicht deels doen verstommen. Hoewel, er vallen nog wel andere katjes te geselen.En zeker is het te vroeg om al victorie te kraaien. Veel blijft onduidelijk. Netwerken 'rechtspersoonlijkheid' verlenen, wordt bijvoorbeeld geen evidente oefening. Bovendien zijn netwerken, hoe je het ook draait of keert, een overwegend Vlaams paradigma. Franstalig België moet nog grotendeels beginnen met de oefening. In Vlaanderen is het proces nagenoeg afgerond en zijn er de facto al 13 à 14 netwerken. Hooguit zijn er wat losse eindjes en vergen sommige netwerken enige correcties.Over de timing hangt ook de schaduw van de Interministeriële Conferentie - waarvan de acht (8!) ministers bevoegd voor gezondheidszorg in dit land deel uitmaken. De Conferentie besliste thematische werkgroepen op te richten over drie locoregionale zorgopdrachten (ouder wordende populatie, moeder en kind, spoedeisende hulp). Ook dit deed Vlaanderen al in 2017, maar goed. De voorstellen van die werkgroepen zijn er pas voorjaar 2019. Zelfs als ze snel het licht op groen krijgen dan nog dient andermaal een wetgevende marathon te worden gelopen. Met andere woorden: de kogel is nu wel min of meer door de federale kerk maar 2020 als startdatum lijkt niet erg realistisch.In hengeltermen. De regering biedt veel aas om in te bijten. Of dit impliceert dat de vis dan ook automatisch bijt, is lang niet zeker.
